ANGST!

“In een aantal stappen niet meer gegrepen zijn door je angst gedachten”

Angst!

In een aantal stappen niet meer gegrepen zijn door een vervelende gedachte. Je bent moeder en je kind(eren) zijn je het meest dierbaar.  Je ervaart het bijzondere intens gevoel van Liefde! 

Mijn verhaal: Dit intense gevoel van liefde voor mijn kinderen wat ik als iets geweldigs ervaar, wordt ook weleens overschaduwd door angst.  Angst dat er iets met mijn allerliefste gebeurd. Natuurlijk heeft iedere ouder dit, bang dat je kind iets overkomt. Dit kan vaak iets heel simpels zijn (vallen met rennen, een tand door de lip, verdriet door pesten). Maar angst kan ook groots zijn. Zo groot dat het je overneemt en erin verstrikt raakt met alle gevolgen van dien.   Na de geboorte van mijn kinderen merkte ik al snel dat ik een aantal angstgedachten kreeg die mijn maag lieten draaien en behoorlijke hartkloppingen veroorzaakte.  Ik kreeg beelden in mn hoofd die je absoluut niet wilt hebben!! Vooral doemscenarios’s dat er iets gebeurd en dat het niet meer goed komt!     Waarom ben ik zo bang dat ze iets ergs overkomt?  Komt het omdat je zoveel van ze houdt en je ze voor alles wilt beschermen?   Gelukkig (maar ook echt gelukkig) heb ik ermee leren omgaan want het laatste wat je wilt is leven met deze angsten die je leven kunnen beheersen.   En op een dag is mijn oudste dochter ziek! Kleine kinderen zijn vaker ziek dus wat is hier mis mee? Lekker vertroetelen en hop na een paar daagjes verwennen en extra knuffelen weer beter toch?    Ze heeft koorts pijn in haar hoofd en nek… pats boem daar gaat mijn hoofd weer.. hij slaat op hol. Mijn gedachten beginnen meteen een eigen leven te leiden en ik voel me verstijven door weer één bepaalde gedachten. De angstgedachte dat het niet goed komt. Deze angst gedachte zorgt ervoor dat ik verstrikt raak in nog meer gedachte en het wordt alleen maar erger. Ik voel me slecht, buikpijn, licht in mijn hoofd.. Nee dit wil ik niet en dit hoeft niet…   Tijd voor mijn helpende Mindfulness acties!   Ik ben me bewust van de hardnekkige angstgedachte.  Ik sta stil bij hoe ik me voel!  Ik voel hartkloppingen en ik voel een enorme knoop in mn maag.  Ik zeg tegen mezelf dat ik aan het denken ben en dat mijn gedachten geen waarheid is! Dan adem ik heel goed in door mijn neus en uit door mijn mond.  Ik adem naar mijn buikpijn toe en ik erken dat ik mij zo voel. Ik duw het niet weg maar ik geef er juist aandacht aan. Dat voelt even akelig maar het helpt me juist deze gedachte los te laten..  ik zeg stilletjes tegen mezelf dat het ok is. Het is ok dat ik mij zo voel. Ondertussen blijf ik ademen.. in en uit… In en uit.. aandacht alleen maar voor mijn ademhaling.   En zo ineens.. is het weg! Angst weg, hartkloppingen weg, buikpijn weg.    En zo kan ik langzaam mijn dochter weer aankijken en genieten van haar die het helemaal niet kan gebruiken dat ik zo bevangen raak door iets wat er helemaal niet is! Want gedachten zijn gedachten en geen waarheid!!!    En na een paar dagen zie ik haar weer rond rennen, zingen en dansen en er is niks aan de hand 😉